اگر ما یقین و اطمینان کامل نسبت به وقف بودن ملکى داشته باشیم و تمام مدارک دال بر وقفیت به حدّ کافى وجود داشته باشد و علماء و مراجع عالیقدر تقلید حکم صریح و روشن به وقف بودن و صحت آن صادر کرده باشند دادگاه وقف را باطل نماید به صرف اینکه متصرّفین به وقف منکر هستند و از قدمت موقوفه بیش از پانصد سال گذشته باشد، با عنایت به مراتب فوق وظیفۀ دینى و شرعى ما چیست؟ به اعتقاد و یقین خود توجه نماییم یا به حکم دادگاه؟